Пора возрождения, любви и очарования. Пора, которая даже черепаху заставляет задуматься о том, что она пришла. Это весна, сколько о ней написано и сказано. И не только для признаний в любви, просто, чтобы подчеркнуть момент, ведь одно «в душе цветет весна», заставляет улыбаться даже самого заядлого пессимиста и скептика.

Таццяна Дзям'янава

Якія слаўныя дзянькі!
Спяваюць птушкі, сонца свеціць.
Вясна шыбуе нацянькі
Ад першатраўя да суквеццяў.
Махне рукамі раз ці два,
Нібы паказваючы фокус, –
І расцвітае сон-трава,
Пралеска, прымула і крокус.
Кране далонню сонны сад,
Падзьме на вішні і на слівы –
І аглядае далягляд:
Ці не замала пабяліла.
А недзе там напрыканцы
Красавіка – ў пачатку мая
Аднекуль з глебы дзьмухаўцы,
Як быццам сонейкі, ўздымае.
І столькі радасці нясе,
Намяляваўшы кветак вочкі,
Што цягне бегаць па расе
Сплятаць вясёлыя вяночкі,
Глядзець , як яблыня цвіце,
Як ландыш – цуд бялюткай цноты –
І адчуваць: у мілаце
Расталі клопаты-турботы…